BİT PAZARINA NUR YAĞDIRIYORUM

Son zamanlarda hep eski defterleri karıştırıyorum. Yeni şeyler üretmediğimden mi? Bilmem. Hem evet hem hayır. Yarım kalmış, rafta birgün bitmeyi bekleyen bir sürü işim var. Polimer kilden bir adet XL serisi kolye ve bir çift küpe, bir boncuktan kolye. Bu arada yeni başladığım, beni çıldırtan bir başka boncuk işi. Akşama kadar ör gelin, sabaha kadar sök gelin durumundayım. Ya renklerini beğenmeyip söküyorum, ya bir yerde hata yapıyorum. Fimoların gazabı herhalde.
Onların bitmesini beklersem blogum da küsecek bana. O halde yine eskilere müracaat etmeli.
Bir zamanlar un ve beyaz tutkalı karıştırıp bir hamur yapardık. Şimdi tam hatırlamıyorum un ve tutkaldan başka neler eklerdik. Hatırlamamam normal, çook zaman geçti. Bahsettiğim yirmi yıldan fazla. Örneğin aşağıdaki bibloları 26 yıl önce yapmışım. Renklendirmesini sulu boyayı çok az su kullanarak yapmıştım. Ne güzel boyalarmış hiç solmamış bunca yıldır. Boyları yaklaşık 10 -11 cm.
Annem vitrininde saklamış. Vefatından sonra kardeşim bunların bende durmasını istedi.
Bunlardan 5 - 6 tane daha vardı. Bir tanesini çok iyi hatırlıyorum. Tek gözlü, tahta bacaklı şişko bir korsandı. Onu bu kadar net hatırlamamın sebebi çok komik. Kocaman gözüne, kaşlarımdan aldığım kıllarla kirpikler yapmıştım. Kirpiklerin menşeini öğrenenlerin, bana bakışlarının tuhaflaştığını görüp çok eğlenirdim.